باربارا فردريكسون، استاد دانشگاه كاروليناي شمالي كه بيش از بيست سال است كه در حوزه عواطف مثبت positive emotions تحقيق مي كند. از نظر او از نظر علمي مي توان ثابت كرد برداشتي كه از عشق در دنياي معاصر وجود دارد درست نيست. از نظر او عشق، دل بستن به يك معشوق ابدي و ازاي نيست. از نظر او عشق جرقه هاي كوچك و لطيف عاطفي بين همه انسان هاست. از نظر او عشقي كه تا كنون در اذهان و عواطف بشر نقش بسته است باعث سرخوردگي و تنهايي منفي بيشتر بشر شده است. او عشق را محدود به يك نياز و ميل عاطفي شورانگيز به فرد مشخصي نمي سازد. عشق قرار نيست دائمي و براي هميشه در يك زندگي زناشويي گنجانده شود. از نظر او عشق حتي پيوند گسست ناپذير فاميلي هم نيست. عشق از ديد او موج قوي احساسات مثبت و دوست داشتني است كه مي تواند در طول روز و در برخورد با هر انساني جلوه گر شود.
بر اساس تعريف فردريكسون، شما مي توانيد حتي براي لحظاتي كوتاه عاشق يك رهگذر، فروشنده مغازه، راننده اتوبوس، همكار و حتي يك غريبه باشيد.
اگر اين تعريف را بپذيريم آنوقت ميتوانيم راحت تر از به ياد آوردن خاطرات ريز و همان micro moments در روابط گذشته لذت ببريم و بگذريم. و با جريان داشتن اين ريز لحظات زيبا در زندگي روزانه و تقسيم آن با هر كسي كه آن روز در مسير راه ما قرار مي گيرد، عشق را در زندگي جاري كنيم، دم غنيمت دانيم، در شدن باشيم و منتظر اتفاقات شگرف در يك لحظه تاريخي براي تجربه حضرت عشق نباشيم.
اين كتاب يك ترجمه فوق العاده توسط سيد پيمان رحيمي نژاد داره از انتشارات روانشناسي و هنر و خيلي مشتاقم كه تجربه خودم رو از همنشيني لذت بخش با باربارا فردريكسون رو با شما سهيم بشم.
اميدوارم جلسه كتابخواني بعدي همين ارديبهشت ماه به همين كتاب اختصاص پيدا كنه.😊